اختلالاتی که نیاز به گفتاردرمانی دارند:

ندول تارهای صوتی

ندول های تار صوتی ضایعات خوش خیمی هستند که در کودکان و بزرگسالان شایع است. این ضایعات برجستگی هایی هستند که اکثرا دو طرفه بوده و گاهی اوقات چهارقلو می باشند. در افرادی که دچار ندول هستند علائمی مثل گرفتگی صدا، حس کردن یک خلط دائم در گلو، گلو صاف کردن، خشکی دهان و گلو حین صحبت کردن زیاد، درد گلو و گرفته تر شدن صدا با نزدیک شدن به آخر روز مشاهده می شود.
درمان اکثر ندول های تار صوتی با کمک گفتاردرمانی میسر است و در مورد ندول هایی که زمان زیادی از ایجادشان گذشته باشد و فیبروزه و سفت شده باشند، عمل جراحی برطرف کننده ندول ها می باشد. هر چند قبل و بعد از جراحی گفتاردرمانی بسیار کمک کننده است تا از بازگشت مجدد ندول ها جلوگیری شود.

 پولیپ طناب صوتی چیست؟

پولیپ ها می توانند اشکال متنوعی داشته باشند. آنها اغلب در سوء استفاده های صوتی ایجاد می شود. پولیپ در یکی یا هر دوی تارهای صوتی ظاهر می شود. آنها به عنوان یک تورم یا برآمدگی ( مانند گره )، مانند رشد ساقه و یا یک ضایعه تاول مانند به نظر می رسند. بیشتر پولیپ ها بزرگتر از نودول ها هستند و ممکن است با نام دیگری، مانند دژنراسیون polypoid یا ادم رنیکه نامیده شوند.

بهترین راه برای تصور تفاوت بین گره و پولیپ این است که نودول را به عنوان یک پینه و پلیپ را به عنوان یک تاول بدانیم.

علائم و نشانه های ندول یا پولیپ طناب صوتی چیست؟
گره و پولیپ نشانه های مشابهی ایجاد می کنند:
-گرفتگی صدا
-نفس آلودگی صدا
-صدای “خشن”
-صدای خارش دار “scratchy voice”
-خشونت
-شلیک درد از یک گوش به یک گوش
-احساس وجود توده ای در گلو
-درد گردن
-کاهش دامنه ی زیرو بمی صدا
-خستگی صوتی و بدنی
 

فلجی تارهای صوتی و روشهای درمان

فلجی تارهای صوتی

تارهای صوتی بدلیل قرار داشتن در مسیرنای (مسیرهوایی ریه) نقش اساسی در صحبت کردن، بلع و تنفس دارند و برای اینکه عملکرد درست و نرمالی داشته باشند، بایستی عضلات حنجره به خوبی قابلیت باز شدن(Abduct) و بسته شدن(Adduct) تارهای صوتی را داشته باشند.

فلجی تارهای صوتی معمولا به دو صورت یکطرفه و دوطرفه صورت میگیرد.

علائم:

بیمارانی که دچار فلجی یکطرفه تارهای صوتی باشند، معمولا دارای صدایی ضعیف ونفس آلود هستند و بسیار با تقلا و تلاش صحبت می کنند و گاها دچار مشکلات بلع وحتی تنگی نفس می گردند.

بدلیل عدم توانایی تارهای صوتی در بسته شدن کامل در حین بلع، بیمار گاها دچار سرفه های شدید (در هنگام خوردن یا نوشیدن) می شود، که البته این موارد در بیمارانی که دچار فلجی دو طرفه هستند نیز با شدت بیشتری به چشم می خورد.

بدلیل عدم توانایی عضلات حنجره در باز کردن تارهای صوتی از یکدیگر (Abduct) در حین تنفس، تارهای صوتی در همان خط وسط ثابت باقی می مانند که این امر باعث بسته شدن یا تنگ شدن راه تنفس و ایجاد تنگی نفس در بیمار می گردد.

علل شایع فلجی تارهای صوتی

از علل شایع فلجی تارهای صوتی، آسیب عصب حنجره (Recurrent nerve) می باشد {عصب حنجره مسئول کنترل عملکرد عضلات حنجره می باشد}. این آسیب می تواند بدلیل تروما(ضربات شدید)، جراحی(جراحی تیروئید ،جراحی ناحیه گردن ویا جراحیهای قلب باز)، عفونتهای ویروسی، تومورهای ناحیه گردن و حنجره و گاها آسیبهای مغزی (سکته) باشد.

اختلالاتی مانند قفل شدن غضروف اریتنوئید ویا اِسکارِزخم ناشی از جراحی نیز می تواند باعث اختلال در عملکرد تارهای صوتی گردد.

درمان

ترکیبی از جراحی و صوت درمانی(گفتاردرمانی) معمولا در فلجی یکطرفه تارهای صوتی بکار می رود.

پیر صوتی (Aging voice)

چه ارتباطی بین افزایش سن و تغییر صدا وجود دارد؟

افزایش سن تاثیر مستقیمی بر وضعیت آناتومیک تارهای صوتی و عملکرد آنها دارد، اول آنکه باعث از بین رفتن عضله تارصوتی وکاهش ضخامت تارصوتی می گردد(آتروفی تارصوتی ) ودوم آنکه باعث ضعیف شدن واز بین رفتن مخاط نرم تارصوتی می گردد (مخاط نرم باعث ارتعاش تار صوتی می شود).

سفت شدن و کاهش انعطاف پذیری تارهای صوتی ، عواملی هستند که عمدتا باعث ایجاد پیر صوتی می گردند و این امر در افراد مختلف ، متفاوت است.

نشانه ها

عموما نازک شدن قسمت 3/2 قدامی تارصوتی(بخش اصلی تولید صدا) از مشخصات اصلی آناتومیک تارهای صوتی در پیرصوتی است. صدای فرد نیز عمدتا ضعیف ونفس آلود است( بدلیل تغییرات عمده در کیفیت ارتعاش تارهای صوتی )

در حالت طبیعی لبه تارهای صوتی در خط وسط(Mid line) کشیده شده و در دو انتها به غضروفهای حنجره چسبیده است. آتروفی عضلات و نازک شدن بافت ارتعاش کننده تارهای صوتی باعث دالبُری شکل شدن تارهای صوتی میگردد.

روشهای درمان

تا چند سال پیش بسیاری از جراحان فکر می کردند با تقویت و اصلاح ضخامت تارهای صوتی مانند تزریق کلاژن و چربی می توان کیفیت صوت بیمار را کاملا بهبود بخشید، اما امروزه دریافته اند اگرچه درمانهایی نظیر تزریق میتواند به بهبود کیفیت صوت کمک کند اما راه حل اصلی به شمار نمی روند ، چراکه این اختلال (آتروفی تار صوتی) بدلیل آسیب چند عضله اتفاق می افتد.

معمولا روشهای درمان متکی بر ترکیبی از صوت درمانی وتزریق می باشد، اگر صوت درمانی به تنهایی برای بهبود کیفیت صوت کافی نباشد آنگاه تزریق به بیمار پیشنهاد می شود که همانطور که بیان گردید بدلیل اصلاح وضعیت آناتومیک تارهای صوتی وکمک به بهتر بسته شدن تارهای صوتی در حین صداسازی است..